<

Swami Sivananda

Uit de inleiding van Spiritual Lessons (1939)

Het leven is zo ingewikkeld dezer dagen dat een druk bezette mens het heel moeilijk vindt om de filosofische werken, prashthana traya (drie meest gezaghebbende boeken van de hindoe filosofie: Bhagavad Gietaa, Oepanishads en de Brahma Soetras), Shankara bhaasya enz. door te nemen. Ik vond het dan ook beter filosofische idee'n, morele lessen, uitspraken van de Oepanishads en feiten in verband met Yoga en praktische levenservaringen voor te stellen in een eenvoudige stijl, op een heldere manier, in de vorm van korte, welluidende, krachtige lessen. De mensen van deze tijd willen zoete, gecomprimeerde, met een laagje suiker bedekte spirituele tabletten, die gemakkelijk kunnen worden ingenomen en verteerd. Deze beknopte spirituele lessen zijn geschikt voor iedereen.

Het is mijn bedoeling je eraan te herinneren dat het doel van het leven, de essentie, het hoogste goed van het bestaan de Zelfverwerkelijking of het bereiken van Godbewustzijn is. Ik ben hier niet om je te onderrichten, maar om je aan te moedigen en wakker te schudden. Je vergat je echte svaroepa (wezenlijke werkelijkheid) of levensdoel tengevolge van avidyaa (onwetendheid), maayaa (illusie), moha (begoocheling) en raaga (voorkeur). Je wordt hulpeloos heen en weer geslingerd door de twee stromen van raaga en dvesha (voorkeur en afkeer). Je bent gevangen in de samsaara chakra (de kringloop van geboorte en dood) tengevolge van je ego•sme, allerlei sluimerende begeerten en passies. Ik wil je eraan herinneren dat het echte geluk vanbinnen en niet vanbuiten is. In wezen ben je het aldoordringende, zuivere Bewustzijn. Je bent niet het vergankelijke lichaam dat samengesteld is uit de vijf elementen. Ik ben hier om je te herinneren aan de mahaavaakya (grote zin of uitspraak) Tat tvam asi (Gij zijt Dat), die de gelijkheid van Jievaatmaa (individuele Zelf) en Paramaatmaa (hoogste Zelf) benadrukt. Zoals een luchtbel die barst één wordt met de oceaan, zo wordt het individuele Zelf dat versmelt met de Hoogste Stilte één met Paramaatmaa. Al heb je niets te eten, al heb je niets om aan te trekken, onthoud dat je in wezen de levende Waarheid, de levende Werkelijkheid bent. Vernietig je slavenmentaliteit. Brul Raam, Raam, Raam Raam en kom uit de kooi van vlees en beenderen. O Satyakaama (die de Waarheid liefheeft), bevestig, erken, verwerkelijk de Waarheid. Wees kordaat en onbevreesd, mijn kind! De zintuigen en de geest misleiden je ieder ogenblik. Ze gedragen zich als vijanden.

Melk geeft plezier aan de enen en pijn aan anderen. Een derde kop melk doet iemand braken. Als er echt plezier zou zijn in voorwerpen dan zou er een gelijke ervaring moeten zijn op ieder ogenblik. Schoonheid is een denkbeeldige schepping van de geest. Een lelijke vrouw is mooi voor haar man. Waar is de schoonheid, lieve vrienden, in de gerimpelde huid van een oude vrouw? Waar is haar schoonheid als je vrouw ziek is? Waar is de schoonheid van een woedende dame? Waar is de schoonheid in het lijk van een mooie vrouw? De echte onvergankelijke schoonheid, de schoonheid van de schoonheid, de bron van de schoonheid kan worden gevonden in Aatmaa (Zelf) of Raama, die altijd schittert in de innerlijke kwartieren van je hart. Je hebt de essentie genegeerd en de schaduw gegrepen. Je greep naast de diamant naar een stuk gebroken glas. Welk een ernstige blunder. Heb je nu je vergissing ingezien? Zul je ten minste nu je ogen openen?

Bestudeer aandachtig de staat van de diepe droomloze slaap. Er is daar noch het spel van de geest noch het spel van de zintuigen noch enig voorwerp. Er zijn daar geen stromen van aantrekking en afstoting. Vanwaar komt de aananda of zuivere zaligheid? De zaligheid komt van het Zelf dat verblijft in de innerlijke kwartieren van je hart. Als je slaapt rust de geest in Brahman (het Absolute). Dat is de reden waarom je uit de slaap niet terugkeert met superintuïtieve kennis. Dit is het verschil tussen de slaap en samaadhi. Uit samaadhi kom je met goddelijke kennis. Je kunt uit de slaap vier dingen afleiden: 1. Je voelt "ik besta", 2. In wezen ben je aananda svaroepa of belichaming van zaligheid. 3. Er is één vastoe (essentie) zonder weerga en 4. de wereld is slechts schijn of een illusie.

Een begeerte borrelt op in het geest-meer en brengt de geest in een staat van opwinding. Zodra een begeerte werd bevredigd, keert de geest terug naar het Zelf in het hart en komt daar een korte tijd tot rust. Je proeft dan de zaligheid van het Zelf. Zoals een hond die op een droog been kauwt zich in zijn dwaasheid inbeeldt dat er bloed uit het been sijpelt terwijl het in werkelijkheid uit zijn eigen verhemelte komt, zo beelden onwetende wereldse mensen zich in hun dwaasheid in dat het geluk van voorwerpen komt terwijl het komt van hun eigen innerlijke Zelf door de beweging van de geest naar het hart toe, wanneer een begeerte wordt bevredigd. Je rust in God tijdens de diepe slaap. Je rust ook in God telkens een begeerte wordt bevredigd. Je wordt geestloos wanneer je intens van een voorwerp geniet.

Er is een eeuwige, onveranderlijke, onsterfelijke Werkelijkheid, onafhankelijk van het lichaam en de geest, voorbij tijd, ruimte en oorzakelijkheid. Ze is svayambhoe (op zich bestaand), svatantra (onafhankelijk) en svayam prakaash (zelflichtend) Satchidaananda (Bestaan-Bewustzijn- Zaligheid).

De machtige wijze Yaagnyavalkya wilde zich terugtrekken in het woud en de wereld verzaken om de jievanmoekti soekha (het geluk van verlossing) te genieten. Hij riep zijn twee vrouwen Maitreyie en Kaatyaayanie. Hij verdeelde zijn bezit onder hen. De intelligente Maitreyie vroeg aan haar echtgenoot: "O mijn Heer, kan dit bezit me onsterfelijkheid geven?" Yaagnyavalkya zei: "Het kan u niet onsterfelijk maken." Daarop zei Maitreyie: "Toon mij de weg naar de onsterfelijkheid." Yaagnyavalkya zei: "Dit Zelf (Aatman) moet worden gezien, gehoord, overdacht en er moet worden over gemediteerd. Slechts dan en dan alleen zult ge de onsterfelijkheid bereiken."

Een zoeker wendde zich tot een ziener en vroeg hem de aard van het Zelf te verklaren. De wijze bleef stil. De zoeker stelde nogmaals dezelfde vraag. De wijze bleef ook nu stil. De zoeker stelde de vraag een derde maal. De wijze zei: "Ik heb u reeds het antwoord gegeven: "Ayam Aatmaa Shanto, dit Zelf is stilte of vrede. Het moet worden benaderd door intense en voortdurende, diepe stille meditatie."

Dit Zelf is verborgen in alle wezens. Een zoeker met een subtiel, scherpgepunt intellect kan dit Zelf verwerkelijken. Zoals je het binnenste uit een grasstengel trekt, zo ook moet je de essentie, het Zelf, uit de vijf scheden trekken met geduld en door saadhanaa. De Schepper schiep de zinnen met naar buiten gaande neigingen en daardoor neemt deze kleine jieva (individuele ziel) het uiterlijke heelal waar en niet het innerlijke Zelf. Maar de zoeker die onsterfelijkheid begeert, verwerkelijkt met een sterke wil en vastberadenheid het innerlijke Zelf door de blik naar binnen te keren en de antarmoekha vritti (naar binnengaande geestelijke golf) te ontwikkelen door de zintuigen terug te trekken van de zintuiglijke voorwerpen.

Er is geen grotere deugd dan zelfvertrouwen. Het bezit van deze belangrijke deugd is het sine qua non voor alle zoekers van de Waarheid. Leraren tonen slechts het spirituele pad. Ze verdrijven twijfels en geven enige inspiratie. Maar jij bent je eigen verlosser. Je bent je eigen redder. Onthoud dit punt goed. Je moet het spirituele pad zelf bewandelen. Je moet elke stap zelf zetten. De Schriften verklaren nadrukkelijk dat er drie middelen zijn om de verlossing te bereiken: luisteren naar de woorden van de goeroe, erover nadenken en er diep over mediteren. Het is gewoon absurd te denken dat je goeroe het luisteren en het mediteren voor jou zal doen. Als een goeroe of een meester je zou kunnen verlossen, waarom zouden de Schriften dan zoveel nadruk leggen op het belang van luisteren en meditatie? Shrie Krishna zegt in de Gietaa (VI 5): Oedharetaatmanaatmanam. Verhef het zelf door het Zelf.

Heer Boeddha betrouwde slechts op zijn eigen Zelf. Hij deed gestrenge versterving gedurende zes jaar in het Oe-roevala woud, het moderne Bodhgaya. Heer Jezus deed gestrenge saadhanaa tijdens de ontbrekende periode van zijn leven, alsook tijdens de veertig dagen in de woestijn. Het is hoogst betreurenswaardig te zien dat intelligente mensen gebukt gaan onder zo'n groot misverstand en zo'n begoocheling en dat ze door valse hoop hun kostbaar leven verspillen. Ze denken tevergeefs dat ze een spirituele pil zullen krijgen van hun meester en onmiddellijk zullen worden verlost zonder enige discipline te hebben ondergaan. Welk een vreemde, dwaze gedachte! Waarlijk hoogst betreurenswaardig.

De ene grote Meester, de levende Meester van alle Meesters, de bron van de wereld, jievas (individuele zielen) en alles schittert altijd in de innerlijke kwartieren van je hart. Hij is heel dichtbij jou. Hij zit met uitgestoken handen om je op te heffen en je te omhelzen met Zijn zoete Liefde. Betrouw alleen op Hem. Vereenzelvig je kordaat en met een helder begrip met die eeuwige, levende bewoner van je hart. Slechts dan komen eeuwige vrede, oneindige zaligheid, de hoogste voldaanheid en onsterfelijkheid. Gezegend zijn degenen die deze hoogste staat hebben bereikt door te vertrouwen op de grote innerlijke Meester, de bewoner van ons hart. De glorie van een jievanmoekta, een bevrijde wijze, is onbeschrijflijk. Hij is Brahman (het Absolute) zelf. Acht siddhis (spirituele krachten) en negen riddhis (spirituele ervaringen) rollen onder zijn voeten. Door zijn Satsankalpa (waar voornemen) kan hij wonderen en mirakels doen. Glorie zij zulke jievanmoektas, gezegende zielen op deze aarde! Moge hun zegen op je rusten. Mogen vreugde, zaligheid, vrede, rust, glorie en luister altijd in je schitteren. Zoals de duiker diep in de zee duikt en parels naar boven brengt, laten ook wij zo duiken in de goddelijke bron en de Aatmische parel en de goddelijke kennis naar boven brengen. Laten wij ons allen mooie, zielsverheffende, sublieme en goddelijke gedachten eigen maken en opslorpen en rusten in die onuitsprekelijke, meest intense stilte, die oneindige, weldoende oceaan van shaanti (vrede).